Menu

Producenci

Sklep czynny:

Poniedzia³ek-Pi±tek

9:00-17:00

Sobota

9:00-13:00

Niedziela

ZAMKNIÊTE

 


Mapka dojazdu

Logowanie

Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Pielêgnicowate

akara b³êkitna (Andinoacara pulcher)  


Ojczyzna: Kolumbia, Panama, Trynidad i Wenezuela.

Morfologia: Osi±ga przeciêtnie 10 cm, maksymalnie 16 cm d³ugo¶ci. Stosunkowo spokojna, jedynie w okresie tar³a bywa agresywna.

Hodowla: Potrzebuj± piaszczystego dna i p³askich lub okr±g³ych kamieni, na których samica sk³ada kilkaset ziaren ikry

Rozmna¿anie: M³ode po wykluciu s± przenoszone do wykopanych w piasku do³ków. Larwy wykluwaj± siê po trzech dniach, a po kolejnych czterech dniach m³ode ryby zaczynaj± p³ywaæ samodzielnie. Potomstwem opiekuj± siê obydwoje rodzice. Przed kolejnym tar³em narybek nale¿y oddzieliæ od rodziców.

 

akara maroñska, akara z Maroni (Cleithracara maronii)

 


Ojczyzna: Stoj±ce i wolno p³yn±ce wody Surinamu i Gujany.

Morfologia: Samica – 6 cm, samiec – przeciêtnie 7 cm (maksymalnie do 10 cm)

Cia³o ma barwy ¿ó³tobrunatnej lub czerwonawej, na bokach wystêpuj± pasy oraz wyra¼na, ¿ó³to obrze¿ona, ciemna plama. Samiec jest nieco wiêkszy i ma bardziej wyd³u¿one p³etwy: odbytow± i grzbietow±.

Jedna z najspokojniejszych pielêgnic. Nie ryje w dnie i oszczêdza ro¶liny.

Samiec z regu³y wiêkszy, intensywniej ubarwiony z widoczn± plam± w kszta³cie dziurki do klucza i o nieco bardziej wyd³u¿onych koñcach p³etw. Starsze samce posiadaj± d³ugie, wyci±gniête niebieskawe koñce p³etw.

 

Hodowla:  Zbiornik du¿y, co najmniej 80 – 100 cm d³ugo¶ci. Czê¶ciowo dobrze zaro¶niête, nie za jaskrawe o¶wietlenie. Niezbêdne ro¶liny p³ywaj±ce oraz kryjówki miêdzy ro¶linami i dekoracjami, na pod³o¿u le¿±ce p³askie kamienie. Optymalna temperatura 23 – 26 °C (najni¿sza dopuszczalna 20 °C). Miêkka lub ¶rednio twarda; pH 6,5-7,2; filtrowana i napowietrzana, regularnie znacznie od¶wie¿ana.

Rozmna¿anie: Hodowla mo¿e byæ do¶æ trudna, gdy¿ nie wszystkie pary siê wycieraj± ze sob±. Tarlaki wycieraj± siê po okresie oko³o pó³ roku. Dobrane pary wycieraj± siê na g³adkich, p³askich kamieniach lub na szerokich li¶ciach, np.: ¿abienicach. Ryby opiekuj± siê ikr±. Musz± mieæ zapewniony spokój, poniewa¿ zdenerwowane zjadaj± jaja. Najczê¶ciej jaj pilnuje samiec. M³ode s± d³ugo prowadzone przez rodziców, czasem a¿ 6 miesiêcy.


barwniak czerwonobrzuchy (Pelvicachromis pulcher)



 

Ojczyzna: Po³udniowa Nigeria.

Morfologia: Samiec dorasta do 9 cm, samica do 7 cm d³ugo¶ci. Samiec ma wyd³u¿one koñce p³etw grzbietowej i odbytowej. Samica w okresie godowym ma brzuch intensywnie ciemnoczerwony.

Hodowla: Mog± byæ hodowane w akwarium wielogatunkowym. Wymagaj± wielu kryjówek i urozmaiconego wystroju (ro¶liny, groty, ³upiny orzechów kokosowych). Przebywaj± g³ównie w strefie przydennej. ¯yj± w parach

Rozmna¿anie: W okresie opieki nad potomstwem mog± byæ agresywne dla pozosta³ych ryb, zw³aszcza w mniejszych zbiornikach. Ikry pilnuje samica, razem z samcem opiekuje siê narybkiem.


dyskowiec (Symphysodon discus)

Ojczyzna: Pochodzi z wiêkszo¶ci terenów czê¶ci po³udniowej Ameryki.

Morfologia: Wygl±d te ryby akwarystyczne maj± barwy do¶æ ró¿ne u ró¿nych odmian lokalnych. Najczê¶ciej opisywanymi s±:
- odmiana br±zowa: znana jest z wystêpowania w dorzeczu dolnej Amazonki i Orinoko. G³ównym ubarwieniem cia³a jest barwa jasnobrunatna. Zielone, faliste, b³yszcz±ce linie przechodz± tylko na g³owie ryby akwariowej i grzbiecie oraz równie¿ na p³etwie grzbietowej i odbytowej. Ma dziewiêæ ciemniejszych, pionowych pasów s± mniej wiêcej do¶æ równo nasycone kolorem.
- odmiana zielona: wystêpuje w ¶rodkowej i górnej czê¶ci Amazonki, od miasta Tefe w Brazylii do lquitos w Peru - i rzeki Putumayo. G³ówne ubarwienie cia³a ryby akwariowej jest jasno-brunatno-zielonkawe, z dziewiêcioma ciemnymi mniej lub bardziej nasyconymi barw± pionowymi pasami. Na g³owie i pokrywach skrzelowych, grzbiecie i p³etwie grzbietowej i odbytowej przechodz± pod³u¿ne, faliste, zielone b³yszcz±ce linie.
- odmiana nominatywna: wystêpuje w ¶rodkowej Amazonce oraz dorzeczu Rio Negro i Rio Xingu. G³ównym ubarwieniem cia³a ryby akwariowej jest barwa brunatna. Cech± charakterystyczn± tej odmiany s± silniej zaznaczone, pionowe pasy: pierwszy, biegn±cy przez oko, pi±ty oraz ostatni u nasady p³etwy ogonowej, s± szersze i ciemniejsze od reszty. Na ca³ym ciele ma rysunek pod³u¿nych, falistych, ja¶niejszych linii, które przypominaj± wystêpuj±ce u formy b³êkitnej, ale nie s± tak intensywnie wybarwione i b³yszcz±ce.
W du¿ych farmach hodowlanych, g³ównie w po³udniowo-wschodniej Azji i na po³udniu USA, selekcjonuje siê wiele form dyskowców o ró¿nym rozmieszczeniu i nasyceniu barw, przewa¿nie falistych, b³yszcz±cych linii i pasów. Paletki krzy¿uj± siê swobodnie miêdzy sob±, powoduje to ¿e granice miêdzy formami s± p³ynniejsze i trudniej uchwytne. Okazy przeznaczone na handel s± niekiedy sztucznie rasowane hormonami, co powoduje ¿e w sklepach akwarystycznych szczególnie efektownie wygl±daj±. Po jakim¶ czasie dzia³anie hormonu ustaje i ryby akwariowe przybieraj± swój pierwotny wygl±d. Problem ten nie powinien dotyczyæ naszego krajowego handlu akwarystycznego, u nas g³ównie kupuje siê niewybarwiony narybek bezpo¶rednio od hodowców, który je rozmno¿y³.
D³ugo¶æ odmiana brunatna, zielona i niebieska dorastaj± do 18 cm, forma dyskowiec w³a¶ciwy do 20 cm. W akwariach ryby osi±gaj± te wielko¶ci bardzo rzadko.

Hodowla: Akwarium o pojemno¶ci powy¿ej 200 litrów, dla ryb o d³ugo¶ci 6-10 cm co najmniej 40 litrów powinno przypadaæ na osobnika. Za³o¿enie tak sprawia, ¿e w praktyce dyskowce hoduje siê w akwarium o pojemno¶ci co najmniej 250 litrów. Dobrana doros³a para ryb potrzebuje takiego akwarium tylko dla siebie. Akwarium musi byæ zaro¶niête szerokolistnymi, du¿ymi, pojedynczo rosn±cymi ro¶linami i zawieraæ dekoracje z korzeni, zapewnia rybom mo¿liwo¶æ ukrycia siê za i pomiêdzy nimi. Zalecane jest pokrycie oko³o 1/3 powierzchni wody w akwarium ro¶linami p³ywaj±cymi. Pod³o¿e powinno byæ z drobnego ¿wirku o ciemnej barwie, o¶wietlenie nie za jaskrawe. Ryby akwariowe nie mog± byæ nara¿one na gwa³towne zmiany i ruchy poza akwarium, gdy¿ s± bardzo p³ochliwe i przez to mog± niebezpiecznie uderzaæ siê o ¶cianki akwarium i dekoracje.
Woda bardzo miêkka lub miêkka (twardo¶æ wêglanowa równa zero). Niewskazane jest zbyt wiele soli mineralnych rozpuszczonych w wodzie, zmniejsza to zastosowanie wody zmiêkczonej kationitem. Woda w akwarium musi byæ regularnie znacznie podmieniana, idealnie klarowna, bardzo dobrze natleniona, lekko kwa¶na pH 5,5-6,0, o temperaturze wody 27-30°C. Artyku³y akwarystyczne w okresie ostatnich lat wykazuj±, ¿e forma br±zowa, która jest wielu pokoleñ rozmna¿ana regularnie w kraju zaczyna znosiæ nieco wy¿sz± twardo¶æ wêglanow± i zawarto¶æ soli mineralnych w wodzie, co pozwala u¿ywaæ wodê zmiêkczan± kationitem. W w czasie tar³a wskazane jest trzymanie siê podanych wy¿ej cech fizyko chemicznych wody.

Rozmna¿anie: Rozmna¿anie akwary¶ci uwa¿aj± za bardzo trudne. Dyskowce maj± miano tzw. ryb problemowych. G³ównie  dotyczy to formy dyskowca w³a¶ciwego i zielonego, w nieco mniejszym stopniu niebieskiego, a stosunkowo naj³atwiej rozmna¿a siê w akwariach forma br±zowa.
Akwarium do rozmna¿ania najlepiej powinno byæ tej samej wielko¶ci co u¿ywane do ich hodowli. Najczê¶ciej zreszt± ryby akwariowe sk³adaj± ikrê w akwarium hodowlanym.
Musimy jednak spe³nienie trzy warunków:
- twardo¶æ ogólna wody nie powinna wynosiæ wiêcej ni¿ 4°n, twardo¶æ wêglanowa równa zero. Je¿eli w akwarium hodowlanym jest woda o wy¿szej twardo¶ci, to nale¿y j± obni¿yæ do tar³a. Do zmiêkczania wody nie wskazane jest u¿ywanie kationitu.
- para do rozmna¿ania musi dobraæ siê sama z gromadki hodowanych razem ryb.
- w akwarium musi byæ zachowana absolutna czysto¶æ i regularnie od¶wie¿ana woda.
Dobrana para wyró¿nia siê wyra¼nie z gromadki hodowanych ryb. Gdy zauwa¿ymy ¿e zaczyna ona czy¶ciæ pod³o¿e, szeroki li¶æ, fragment ¶cianki akwarium, podwodny przedmiot, do sk³adania ikry, to wy³awiamy pozosta³e osobniki. Mo¿na równie¿ przenie¶æ dobran± parê do drugiego, podobnego akwarium. Tarlaki musz± mieæ zapewniony absolutny spokój !, najlepiej przys³oniæ ¶cianki akwarium szarym papierem, tak aby nie niepokoi³y ich ruchy i ¶wiat³o z poza akwarium. Po odbyciu tar³a i z³o¿eniu ikry tarlaki obejmuj± nad ni± opiekê. Jednak czêsto zdarza siê ¿e pierwsza z³o¿ona ikra jest zjadane i dopiero z nastêpnych wychowuj± siê m³ode rybki akwariowe paletki. M³ode wylêgaj± siê po 3-6 dniach od tar³a i nastêpnie rodzice przenosz± je w inne miejsce. Para nadal opiekuj± siê larwami. Gdy m³ode ryby akwariowe zaczynaj± ju¿ p³ywaæ o w³asnych si³ach zaczynaj± pierwsze ¿erowanie. Jest ono bardzo specyficzne i dotychczas w ¶wiecie ryb z ca³kowit± pewno¶ci± stwierdzone tylko u dyskowców. M³ode rybki akwariowe od¿ywiaj± siê w pierwszych oko³o dwóch tygodniach wydzielin± skóry rodziców, wykazuj±c tu analogiê do od¿ywiaj±cych siê mlekiem matki m³odych ssaków. Jest to niezapomniany zaiste, widok licznej gromadki maleñkich rybek p³ywaj±cych woko³o rodziców i obskubuj±cych ich. Przystosowanie do tego typu od¿ywiania jest tak silne, ¿e gdy rodzice s± fizjologicznie do tego nie przygotowani, nie nastêpuj± odpowiednie, okresowe zmiany w skórze, to narybek ginie z g³odu. Liczne próby znalezienia pokarmów zastêpczych nie da³y jednak dotychczas zadowalaj±cych rezultatów. Dopiero pod koniec drugiego tygodnia aktywnego ¿ycia narybek jest zdolny i wykazuje zainteresowanie innymi pokarmami. Nale¿y go wtedy karmiæ larwami oczlików oraz siekanym grindalem. Gdy narybek mo¿e ju¿ samodzielnie siê od¿ywiaæ nale¿y wy³owiæ rodziców. W czasie wychowywania narybku niezbêdne jest regularne od¶wie¿anie wody, dobre natlenienie, czysto¶æ w akwarium i urozmaicony pokarm. Uwaga: doniesienia ró¿nych akwarystów wskazuj±, ¿e niekiedy w czasie wychowu m³odych nastêpuj± nieporozumienia miêdzy rodzicami, koñcz±ce siê nieraz tragicznie dla narybku. Gdy zauwa¿ymy tak± sytuacjê, od³awiamy jednego z rodziców i pozostawiamy tego, który wydaje siê lepiej karmiæ m³ode.


ksiê¿niczka z Burundi, lirniczka (Neolamprologus brichardi)


 


Ojczyzna: litoral skalny i ¿wirowy pó³nocnej czê¶ci Jeziora Tanganika w Afryce

Morfologia: Cia³o bocznie sp³aszczone, lekko wygrzbiecone, szaro-br±zowe. Ciemny pas biegn±cy od oka do krawêdzi pokryw skrzelowych. Na pokrywach skrzelowych owalna, ¿ó³ta plama. Koñce p³etw silnie wyd³u¿one, brzegi p³etw bia³e.

Ryby planktono¿erne. Dorastaj± do 10 cm d³ugo¶ci. Dymorfizm p³ciowy: samce posiadaj± wy¶ció³kê t³uszczow± na czole oraz d³u¿sze p³etwy i s± wiêksze od samic.

Hodowla: P³ywaj± w ¶rodkowej i dolnej partii wody. Dobieraj± siê w pary. S± rybami terytorialnymi, agresywnymi, szczególnie w okresie rozrodu. Tar³o odbywa siê w szczelinach skalnych. Samica sk³ada do 200 sztuk ikry na ¶ciankach lub sklepieniu kryjówki. Okres wylêgania larw wynosi ok. 3 dni (przy temperaturze 27 °C). Po o¶miu dniach narybek rozpoczyna samodzielne ¿erowanie.

Rozmna¿anie: Ten gatunek jest znany z tworzenia hierarchicznej, wielopokoleniowej grupy rodzinnej, w której dorastaj±ce ryby pomagaj± rodzicom w opiece nad m³odszym rodzeñstwem. W ¶rodowisku naturalnym, gdzie dostêpno¶æ rewirów rozrodczych bywa ograniczona, m³ode ryby po opuszczeniu grupy rodzinnej ¿yj± w stadach, w których agresja miêdzyosobnicza jest os³abiona. Je¶li na dnie pojawia siê miejsce na wyznaczenie nowego rewiru rozrodczego jest ono natychmiast zajmowane przez parê ryb z owej "rezerwy rozrodczej". Agresja u zwierz±t zajmuj±cych rewir znacznie wzrasta, wraz z pierwszym tar³em i pocz±tkiem tworzenia w³asnej grupy rodzinnej.

Podobne zachowania (terytorialna grupa rodzinna, "rezerwa rozrodcza" m³odych, ¿yj±cych stadnie ryb i zdobywanie nowych terytoriów rozrodczych) mo¿na zaobserwowaæ tak¿e w akwarium pod warunkiem, ¿e zbiornik jest odpowiednio du¿y.

W akwarium sporadycznie obserwowano rozród haremowy, gdzie jeden samiec odbywa tar³o z dwiema samicami przebywaj±cymi w jego rewirze. Zwi±zki takie s± jednak nietrwa³e i przewa¿nie po pewnym czasie jedna z samic jest przeganiana z rewiru.

 


naskalnik Bricharda (Chalinochromis brichardi)




Ojczyzna: endemicznie w strefie litoralu skalnego Jeziora Tanganika, z wyj±tkiem wschodniego wybrze¿a, na g³êboko¶ciach od 2 do 10 metrów.

Morfologia: Wyd³u¿ony, walcowaty kszta³t cia³a, w kolorze be¿owym. Od górnej wargi do nasady p³etwy piersiowej oraz na g³owie, w okolicach oczu przebiegaj± czarne, nieregularne pasy. Osi±ga przeciêtnie 12 cm d³ugo¶ci.

Stosunkowo spokojna ryba wykazuj±ca zwiêkszon± agresjê w okresie tar³a. Gatunek monogamiczny

Hodowla: Potrzebuj± skalistego wystroju akwarium, z wieloma szczelinami daj±cymi im schronienie.

Rozmna¿anie: Samica sk³ada ikrê na pionowych ¶cianach szczelin skalnych. Opiek± nad potomstwem zajmuj± siê oboje rodzice.


naskalnik Dickfelda (Julidochromis dickfeldi


Ojczyzna: gatunek endemiczny Jeziora Tanganika. Spotykany w strefie ¿wirowatego i skalnego litoralu w po³udniowo-zachodniej czê¶ci jeziora.

Morfologia: Wyd³u¿ony, walcowaty kszta³t cia³a z wysok± p³etw± grzbietow± i grubymi, miêkkimi wargami. Na ¿ó³to-br±zowym tle wzd³u¿ ca³ego cia³a ci±gn± siê trzy czarne pasy. Wszystkie p³etwy szare, niebiesko obrze¿one. Dymorfizm p³ciowy s³abo widoczny. Osi±ga przeciêtnie 11 cm d³ugo¶ci.

Hodowla: Zaliczany jest do grupy szczelinowców. Potrzebuj± skalistego wystroju akwarium, z wieloma szczelinami daj±cymi im schronienie. ¬le znosz± zmiany wystroju zbiornika. Stosunkowo spokojna ryba wykazuj±ca zwiêkszon± agresjê w okresie tar³a. Gatunek monogamiczny.

Rozmna¿anie: Opiek± nad potomstwem zajmuj± siê oboje rodzice. Samica opiekuje siê potomstwem bezpo¶rednio, samiec natomiast chroni obrane terytorium przed intruzami. W jednym rewirze mog± przebywaæ rodziny wielopokoleniowe.


pielêgnica cytrynowa (Amphilophus citrinellus)


Ojczyzna: Ameryka ¦rodkowa.

Morfologia: W naturze wiêkszo¶æ ryb tego gatunku ma ciemne ubarwienie (u³atwia to ukrywanie siê w celu prze¿ycia). Dorastaj± do 35, a nawet 40 cm.

Hodowla: Terytorialna, agresywna, szczególnie w okresie tar³a i opieki nad potomstwem. Mo¿e przebywaæ z innymi, odpowiednio dobranymi gatunkami, ale lepiej hodowaæ oddzielnie.

Rozmna¿anie: -


pielêgnica Meeka (Thorichthys meeki)

 


Ojczyzna: Gwatemala i Jukatan.

Morfologia: D³ugo¶æ do 10 cm. Cia³o niebiesko-szare, brzuch krwistoczerwony. P³etwy brunatnoczerwone. P³etwa odbytowa samca ostro zakoñczona.

Hodowla: Nie niszczy ro¶lin. Akwarium du¿e. Pod³o¿e z kilkoma g³adkimi kamieniami. Grupy ro¶lin powinny byæ dobrze ukorzenione. Woda o twardo¶ci 7-12°N, pH oko³o 7 i temperaturze 24- 28°C Wskazana okresowo czê¶ciowa wymiana wody. Pokarm tylko zwierzêcy. Dojrza³e egzemplarze mo¿na chowaæ tylko parami.

Rozmna¿anie: Dobrana para sk³ada ikrê na kamieniu i siê ni± opiekuje. Po trzech dniach, gdy wylêgn± siê larwy, s± one przenoszone do do³ka w pod³o¿u. Po 3-5 dniach narybek zaczyna p³ywaæ w dalszym ci±gu pod opiek± rodziców i wówczas nale¿y rozpocz±æ dokarmianie (larwy oczlików, wêgorki, solowiec). Rodziców od³awiamy, gdy przestan± zajmowaæ siê narybkiem.


pielêgnica niebiesko³uska, pielêgnica plamista (Cichlasoma octofasciata)

 

Ojczyzna: Ameryka Pó³nocna i ¦rodkowa, od po³udniowego Meksyku do Hondurasu.

Morfologia: Cia³o bocznie sp³aszczone, masywne, ciemnoszare do br±zowo-czerwonego z licznymi jasnoniebieskimi rzêdami cêtek. Szeroki otwór gêbowy z grubymi wargami. Dorastaj± do 20, a nawet 25 cm.

Hodowla: Terytorialna, agresywna, szczególnie w okresie tar³a i opieki nad potomstwem. Mo¿e przebywaæ z innymi, odpowiednio du¿ymi i silnymi gatunkami, ale lepiej hodowaæ oddzielnie jedn± parê.

Rozmna¿anie: Gatunek o wylêgu otwartym. Samica sk³ada ikrê na pod³o¿u. Opiekê nad ikr± i narybkiem sprawuj± oboje rodzice.


pielêgnica pawiooka, ocznik (Astronotus ocellatus)



Ojczyzna: Pochodzi z du¿ego obszaru Ameryki Po³udniowej od dorzecza Orinoko do dorzecza Parany.

Morfologia: Wygl±d te ryby akwarystyczne zmieniaj± kilkakrotnie w trakcie swojego rozwoju osobniczego. Cia³o ryb m³odych jest czekoladowo br±zowe, z czarno obramowanym rysunkiem bia³ych linii i plamek. W tym okresie ¿ycia m³ode rybki pielêgnice pawiookie przypominaj± swoim ubarwienia niektóre ryby akwariowe z raf koralowych. Lecz niestety to bardzo piêkne ubarwienie trwa do¶æ krótko, poniewa¿ m³ode pielêgnice pawiookie rosn± bardzo szybko i zmieniaj± swoje barwy na znacznie mniej atrakcyjne. Ryby starsze, ale jeszcze niedojrza³e, s± ¿ó³tawe z nieregularnymi, ciemnymi pasami. Bardzo wyra¼n± cech± ubarwienia ryb w tym wieku s± pomarañczowe plamy na pokrywach skrzelowych, czarne plamy u nasady p³etw piersiowych oraz pawie oko, czarna plama w pomarañczowoczerwonej obwódce, w górnej czê¶ci p³etwy ogonowej. Ryby akwariowe doros³e maj± zró¿nicowanie w ubarwieniu, tak ¿e prawie ka¿da ryba jest nieco inna od siebie. Przewa¿nie grzbiety maj± oliwkowozielone, ubarwienie to stopniowo przechodzi na bokach cia³a w ¿ó³tawo-czerwone z br±zowym nalotem. Spod tych barw przebijaj± ró¿nie ukszta³towane, niebieskoczarne pasy i plamy. Pokrywy skrzelowe maj± pomarañczowo obrze¿one. Plamy na pokrywach skrzelowych i pawie oko na p³etwie ogonowej wystêpuj± nadal, lecz s± nieco mniejsze. Na poszczególnych ³uskach widniej± pomarañczowoczerwone plamki, których intensywno¶æ wzrasta w tylnej czê¶ci cia³a. Istnieje równie¿ wyhodowana w USA odmiana barwna Red Oscar, która charakteryzuje siê przewag± ubarwienia czerwonego.D³ugo¶æ do oko³o 35 cm.

Hodowla: Akwarium powy¿ej 200 litrów pojemno¶ci, wskazane ro¶liny p³ywaj±ce po powierzchni wody. Ro¶liny w akwarium ukorzenione musz± rosn±æ w doniczkach zabezpieczonych kamieniami. Pod³o¿e musi byæ z bardzo dobrze przemytego ¿wirku !. Niezbêdne s± kryjówki pod dekoracyjnymi korzeniami i le¿±cymi na dnie du¿ymi kamieniami. Woda w akwarium powinna byæ miêkka lub ¶rednio twarda o pH oko³o 7, regularnie znacznie od¶wie¿ana, dobrze natleniona i filtrowana, o temperaturze 22-25°C.

Rozmna¿anie: artyku³y akwarystyczne podaj± za niezbyt trudne, wymaga jednak bardzo du¿ego akwarium co najmniej 150 litrów pojemno¶ci. Para do tar³a dobiera siê sama z gromadki wychowywanych razem od ma³ego ryb w akwarium. Istniej± dane które sugeruj±ce, ¿e czêsto samce dojrzewaj± pó¼niej od samic, gdy¿ dopiero w drugim lub trzecim roku ¿ycia. Akwarium tarliskowe najlepiej powinno byæ urz±dzone podobnie jak akwarium, w którym hodujemy osobniki doros³e. Wystarczy te¿, gdy w okresie rozrodczym wy³owimy inne ryby akwariowe, pozostawiaj±c w akwarium dobran± parê. Temperatura wody w akwarium powinna wynosiæ 26-28°C, pH oko³o 7, woda miêkka lub ¶rednio twarda, twardo¶æ wêglanowa poni¿ej 4°n. Woda musi byæ regularnie znacznie od¶wie¿ana, dobrze napowietrzona i filtrowana. Szyby akwarium nale¿y przys³oniæ papierem, gdy¿ pielêgnice pawiookie reaguj± na ruch i zmiany natê¿enia ¶wiat³a w otoczeniu akwarium, a niepokojone nie przystêpuj± do tar³a lub po¿eraj± z³o¿on± ikrê. Ikra sk³adana jest zwykle na kamieniu. Rodzice opiekuj± siê ni±, a nastêpnie larwami i narybkiem. Wylêg³e po 3-8 dniach larwy przenosz± do wygrzebanego w pod³o¿u do³ka. Gdy m³ode p³ywaj± ju¿ o w³asnych si³ach w akwarium grupuj± siê woko³o rodziców, przyczepiaj±c siê do nich na podobieñstwo narybku rodzaju Symphysodon. Nie jest mi jednak jasnym, czy od¿ywiaj± siê wtedy jak m³ode dyskowce. M³odych rybek jest niekiedy bardzo du¿o nawet do oko³o 2000 sztuk. Niezale¿nie od niewyja¶nionego od¿ywiania siê m³odych na ciele rodziców, w hodowli wraz z rozpoczêciem p³ywania karmi siê je, py³em, larwami oczlików, zwiêkszaj±c karmê w miarê wzrostu ryb. S± one ¿ar³oczne i rosn± bardzo szybko. Wa¿nym elementem jest regularne od¶wie¿anie wody i jej natlenienie, oraz zapewnienie m³odym wiele miejsca do p³ywania w akwarium.


pielêgnica per³owa (Herichthys cyanoguttatum)



Ojczyzna: po³udniowa czê¶æ Ameryki Pó³nocnej: Rio Grande w Teksasie i od po³udniowego do pó³nocno-wschodniego Meksyku.

Morfologia: Cia³o bocznie sp³aszczone, masywne, z licznymi jasnoniebieskimi cêtkami. Szeroki otwór gêbowy z grubymi wargami. Ubarwienie podobne do pielêgnicy niebiesko³uskiej. P. per³owa jest bardziej wygrzbiecona, ma wy¿sze czo³o i wiêksz± p³etwê grzbietow±. Dorasta do 30 cm.

Hodowla: Terytorialna, bardzo agresywna, szczególnie w okresie tar³a i opieki nad potomstwem.

Rozmna¿anie: Gatunek o wylêgu otwartym. Samica sk³ada ikrê na pod³o¿u. Opiekê nad ikr± i narybkiem sprawuj± obydwoje rodzice.


pielêgnica sko¶noprêga (Mesonauta festivus)



Ojczyzna: Ameryka Po³udniowa - dorzecze Amazonki.

Morfologia: Jedna z mniejszych pielêgnic po³udniowoamerykañskich. Dymorfizm p³ciowy: samiec wiêkszy (dorasta do ok. 6 cm, samica do 5 cm d³ugo¶ci). Doros³e samce maj± wyd³u¿one pierwsze promienie p³etwy grzbietowej.

Hodowla: Jedna z mniejszych pielêgnic po³udniowoamerykañskich. Ma³o agresywna, ale wymaga obszernego zbiornika, w którym wyznacza rewiry. Mo¿e przebywaæ w zbiorniku wielogatunkowym. W akwarium wymaga gêstej ro¶linno¶ci, korzeni, kryjówek w¶ród kamiennych konstrukcji oraz miêkkiego pod³o¿a. Tworzy stada haremowe, zwykle jeden samiec dobiera 3 lub 4 samice.

Rozmna¿anie: M³ode wylêgaj± siê po ok. 3 dniach. Opiekê nad potomstwem sprawuje samica. Samiec strze¿e rewiru.


pielêgnica zebra (Archocentrus nigrofasciatus)



Ojczyzna: Ameryka ¦rodkowa, gdzie zasiedla ¶rednio twarde, lekko zasadowe wody.

Morfologia: D³ugo¶æ do 15 cm. Czarne i bia³e lub kremowe paski; samica ma lekko pomarañczowy brzuch.

Doros³e i dobrze karmione samce wytwarzaj± garb t³uszczowy na placie czo³owym. Dziêki tej ozdobie wyglada bardzo widowiskowo. Niestety przedmiotowy garb powstaje raczej rzadko. Samiec wiêkszy od samicy, samica posiada brzuch zabarwiony na pomarañczowo (w czasie rozrodu barwa pomarañczowa siê intensyfikuje).

Hodowla:    temp: 22-28 °C pH: 7.0-8.0Twardo¶æ wody: 12-18°n

Agresywna, nietowarzyska, wszystko¿erna i niszcz±ca ro¶liny ryba. Trzymane parami w akwarium gatunkowym s± bardzo atrakcyjne. W du¿ym zbiorniku mo¿na dla niej zbudowaæ groty z kamieni i inne kryjówki, które w po³±czeniu z kilkoma korzeniami stworz± jej odpowiednie warunki do rozmna¿ania. Przy uk³adaniu grot nale¿y uwa¿aæ na uk³adanie kamieni, poniewa¿ ryby potrafi± podkopaæ je w taki sposób, ¿e mo¿e powstaæ zagro¿enie rozbicia akwarium.

Rybê mo¿na spokojnie trzymaæ w du¿ych akwariach wielogatunkowych, pod warunkiem, ¿e jej towarzystwo nie zmie¶ci siê jej do pyska i ma podobny temperament. Samo akwarium musi byæ na tyle du¿e, ¿eby ryby walcz±c miêdzy sob± mia³y szansê ucieczki i ukrycia, do czego s³u¿± wcze¶niej wspominane groty. Akwarium musi byæ wyposa¿one w wydajny filtr, poniewa¿ ryby maj± do¶æ szybki metabolizm i b³yskawicznie zanieczyszczaj± zbiornik.

Z zebrami nie nale¿y sadziæ miêkkich ro¶lin akwariowych, poniewa¿ bardzo szybko stan± siê uzupe³nieniem diety tej ¿ar³ocznej ryby. Pielêgnica ta jest polecana dla pocz±tkuj±cych hodowców pielêgnic z racji na swoj± odporno¶æ i ³atwo¶æ w rozrodzie.

Rozmna¿anie: Ryby te ³atwo dobraæ w pary i doprowadziæ do tar³a, które odbywaj± w grotach skalnych wykopuj±c tak¿e do³ki, w które sk³adaj± ikrê. Zdarza siê, ¿e ikra sk³adana jest bezpo¶rednio na kamieniu, ¿wirze lub na dolnym odcinku du¿ej ro¶liny. Gatunek bardzo p³odny. Do pierwszego tar³a mog± przyst±piæ ju¿ 2-3 cm samice z nieco wiêkszymi samcami. Narybek ro¶nie bardzo szybko. Samica jest mniejsza od samca, który ma wyra¼nie wyd³u¿one pierwsze promienie p³etwy grzbietowej i odbytowej. Pielêgnice zebry staj± siê bardzo agresywne w okresie rozrodu i potrafi± przegoniæ, a nawet zabiæ ka¿d± rybê zagra¿aj±c± narybkowi lub ikrze. Atakuj± nawet w³o¿on± do zbiornika rêkê hodowcy, wywo³uj±c u niego bolesne odczucie. Je¿eli ryby znajduj± siê w akwarium z innymi gatunkami, najlepiej jest przenie¶æ parê w okresie rozrodu do osobnego zbiornika. Podczas wychowywania potomstwa pielêgnice zebry s± bardzo opiekuñcze. Doros³e osobniki w przypadku braku naturalnych kryjówek w akwarium, potrafi± wydr±¿yæ w pod³o¿u kryjówki dla swoich m³odych. Ciekawym zachowaniem, charakterystycznym dla wielu pielêgnic, jest ukrywanie m³odych w pysku w przypadku napotkania niebezpieczeñstwa. Pokarm jest przez rodziców rozdrabniany na mniejsze kawa³ki i wypluwany w kierunku narybku tak aby móg³ zostaæ przez niego prze³kniêty[2]. Mog± zdarzyæ siê k³ótnie pomiêdzy rodzicami podczas wychowywania narybku i wtedy najlepiej przenie¶æ samca do innego akwarium (mo¿e te¿ siê zdarzyæ, ¿e narybkiem zaopiekuje siê samiec).


pielêgniczka Agassiza (Apistogramma agassizii)



Ojczyzna: Pochodzi z czê¶æ dorzecza Amazonki oraz górnego biegu rzek Parana i Paraquay w Brazylii i Boliwii.

Morfologia: Wygl±d cia³o samiec ma szarob³êkitnozielone, brzuch nieco pomarañczowy. Wzd³u¿ cia³a ryby ci±gnie siê ciemny pas. Na bokach g³owy i na p³etwie ogonowej ma ciemny wzorek. Samica tego gatunku jest bardziej ¿ó³tawa, bez piêknego, barwnego rysunku na p³etwie ogonowej.
D³ugo¶æ ryby akwarystyczne tego gatunku dorastaj± do 8 cm, samica mniejsza.

Hodowla: Woda powinna byæ miêkka, lekko kwa¶na pH oko³o 6,5, filtrowana i napowietrzana, regularnie znacznie od¶wie¿ana poniewa¿ pielêgniczki s± bardzo mocno wra¿liwe na zbyt star± wodê!, o temperatura powinna wynosiæ 23-25°C. Po¿±dany niewielki dodatek garbników w akwarium.

Rozmna¿anie: podobne jak akarka paskowana. Artyku³y akwarystyczne podaj± ¿e wskazana jest jednak nieco kwa¶niejsza woda pH oko³o 6, z nie du¿ym dodatkiem garbników. Ikra sk³adana jest z przewa¿nie na ¶ciance wewn±trz kryjówki. M³ode rybki ro¶n± pocz±tkowo do¶æ równomiernie, lecz przy oko³o 2,5 cm d³ugo¶ci nastêpuje wyra¼ne przyhamowanie wzrostu samiczek, które potem jako doros³e s± mniejsze od samców.


pielêgniczka dwuprêga (Apistogramma bitaeniata)


Autor zdjêcia: Radek Bednarczuk http://www.radbed.com/

Ojczyzna: dorzecze Amazonki

Morfologia: Osi±gaj± d³ugo¶æ do 7 cm. Tworz± grupy haremowe.

Hodowla: Potrzebuj± wielu kryjówek, jam i korzeni. Opiekê nad potomstwem podejmuje samica, samiec pilnuje obranego terytorium.

Rozmna¿anie: - Aby doprowadziæ do udanego tar³a nale¿y tym rybkom stworzyæ warunki zbli¿one to naturalnych, tzn. odczyn wody PH ? 6-6,5, twardo¶æ nie powinna przekraczaæ 5 st. N, a temperatura powinna oscylowaæ w granicach 25-27 st. C. Dobrym rozwi±zaniem wydaje siê u¿ycie filtra RO w celu otrzymania wody o odpowiedniej twardo¶ci i PH. Przed tar³em nale¿y obficie karmiæ talarki. M³ode po resorpcji woreczka ¿ó³ciowego, mo¿emy karmiæ ¶wie¿o wyklut± artemi±. Opiek± nad m³odymi zajmuje siê samiczka, która w czasie ich wychowu jest bardzo agresywna i przegania wszystkie rybki, które znajduj± siê w pobli¿u.


pielêgniczka kakadu (Apistogramma cacatuoides)

 

 


Ojczyzna: wschodnie Peru, dorzecze Amazonki

Morfologia: Dymorfizm p³ciowy: samiec wiêkszy (dorasta do ok. 9 cm, samica do 4 cm d³ugo¶ci). Doros³e samce maj± wyd³u¿one pierwsze promienie p³etwy grzbietowej. Pokojowo usposobiona, ryba polecana raczej dla do¶wiadczonych akwarystów. Mo¿e przebywaæ w zbiorniku wielogatunkowym, jednak trzeba liczyæ siê z tym, ¿e w okresie godowym mo¿e zabiæ inne ryby.

Hodowla: W akwarium wymaga gêstej ro¶linno¶ci, korzeni, kryjówek (np. ³upiny orzechów kokosowych) oraz miêkkiego pod³o¿a. Gatunek ten jest bardzo wra¿liwy na zanieczyszczenia chemiczne wody, co utrudnia proces leczenia ewentualnych chorób.

Rozmna¿anie: Na jednego samca powinny przypadaæ 2-3 samice. Wiêksz± liczbê samców mo¿na trzymaæ w odpowiednio wiêkszym zbiorniku. Samica sk³ada ok. 200 jajeczek ikry. M³ode wylêgaj± siê po ok. 3 dniach. Opiekê nad potomstwem sprawuje g³ównie samica.


pielêgniczka piêknop³etwa (Apistogramma steindachneri)

 


Ojczyzna: Ameryka Po³udniowa - Surinam, Gujana i Wenezuela.

Morfologia: Dymorfizm p³ciowy: samiec wiêkszy (dorasta do ok. 10 cm, samica do 6 cm d³ugo¶ci). Doros³e samce maj± wyd³u¿one p³etwy, u samic p³etwy zaokr±glone na krañcach. Ma³o agresywna, mo¿e przebywaæ w zbiorniku wielogatunkowym.

Hodowla: W akwarium wymaga gêstej ro¶linno¶ci, korzeni, kryjówek w¶ród kamiennych konstrukcji oraz miêkkiego pod³o¿a. Tworzy stada haremowe. Zalecana obecno¶æ niewielkich k±saczowatych i piêkniczkowatych.

Rozmna¿anie: M³ode wylêgaj± siê po ok. 3 dniach. Opiekê nad potomstwem sprawuje samica. Samiec strze¿e rewiru.


pielêgniczka Ramireza, p. motylowa (Microgeophagus ramirezi )

 

 

Ojczyzna: ¯yje w Wenezueli - w rzekach Apure i Rio Meta.

Morfologia: Osi±ga d³ugo¶æ 7cm. Ma najwy¿sze spo¶ród wszystkich gatunków swego rodzaju cia³o i po bokach najsilniej sp³aszczone, barwy purpurowoczerwonej, zmieniaj±cej siê w zale¿no¶ci od o¶wietlenia, ca³e pokryte zielono lub niebiesko po³yskuj±cymi plamkami. Górna czê¶æ têczówki oka ma barwê jasnoniebiesk±, a przednia czê¶æ p³etwy grzbietowej - czarn±. Samiec ma wyra¼nie wyd³u¿one pierwsze promienie p³etwy grzbietowej.

Hodowla: Ryba ta rzadko ¿yje d³u¿ej ni¿ 2 lata. Jest ona ma³o odporna na choroby, zw³aszcza za¶ na puchlinê wodn± i ichtiofoniazê. Nie toleruj± agresywnych ryb. Najlepiej trzymaæ parami (wcze¶niej dobranymi), powinno byæ du¿o kryjówek przy dnie. Najlepiej miêkka woda, temp. 22-24°C. Wszystko¿erna.

Rozmna¿anie: Tar³o przebiega podobnie jak u Apistogramma agassizi. Ikra sk³adana jest na oczyszczonym p³askim kamieniu lub w p³askim do³ku wygrzebanym w piasku. Ikr± i wylêgiem opiekuj± siê na zmianê samiec i samica. Z tar³a mo¿na uzyskaæ 150 - 200 sztuk wylêgu.

 


pielêgniczka trójprêga (Apistogramma trifasciata)



Ojczyzna: Ameryka Po³udniowa - dorzecze Amazonki.

Morfologia: Dymorfizm p³ciowy: samiec wiêkszy (dorasta do ok. 6 cm, samica do 5 cm d³ugo¶ci). Doros³e samce maj± wyd³u¿one pierwsze promienie p³etwy grzbietowej.

Hodowla: Jedna z mniejszych pielêgnic po³udniowoamerykañskich. Ma³o agresywna, ale wymaga obszernego zbiornika, w którym wyznacza rewiry. Mo¿e przebywaæ w zbiorniku wielogatunkowym. W akwarium wymaga gêstej ro¶linno¶ci, korzeni, kryjówek w¶ród kamiennych konstrukcji oraz miêkkiego pod³o¿a. Tworzy stada haremowe, zwykle jeden samiec dobiera 3 lub 4 samice.

Rozmna¿anie: M³ode wylêgaj± siê po ok. 3 dniach. Opiekê nad potomstwem sprawuje samica. Samiec strz

 

pyszczak "afra" (Cynotilapia afra)

 


Ojczyzna: Ameryka endemit Jeziora Malawi w Afryce.

Morfologia: -

Hodowla: Zbiornik              du¿y, minimum 120 cm

Temperatura wody               23 – 27 °C

Twardo¶æ wody     twarda

Skala pH               8-8,5



pyszczak br±zowy (Melanochromis brevis)



Ojczyzna: Skaliste tereny strefy przybrze¿nej jeziora Malawi

Morfologia: Osi±ga d³ugo¶æ 12 cm.

Hodowla: Jego hodowla i rozwój s± identyczne jak u pyszczaka z³ocistego.

Rozmna¿anie: Inkubacja jaja w pysku matki trwa 17 dni. O¶miomilimetrowe m³odociane osobniki, o barwie br±zowej, mimo du¿ej samodzielno¶ci s± bardzo p³ochliwe.




pyszczak he³miasty, frontoza (Cyphotilapia frontosa)

 

 


Ojczyzna: Skaliste tereny strefy przybrze¿nej jeziora Malawi.

Morfologia: 30-35 cm, w naturze do 40 cm. Charakterystyczny czo³owy garb (he³m) utworzony z tkanki t³uszczowej; pionowe, ciemne pasy (ich liczba zale¿na jest od odmiany); zabarwienie mo¿e ulegaæ zmianie w zale¿no¶ci od nastroju i kondycji ryb.

Hodowla:  £agodna, a nawet p³ochliwa. Nie wykazuje agresji, ani terytorializmu. Niszczy delikatne ro¶liny.

 Samiec z regu³y wiêkszy i z wyra¼niej zarysowanym czo³owym garbem, ma d³u¿sze koñcówki p³etw: grzbietowej, odbytowej i piersiowych.

Frontozy dobieraj± siê w stada haremowe - kilka samic przypada na jednego samca. Dlatego zbiornik powinien byæ bardzo du¿y, raczej powy¿ej 500 l. W mniejszych zbiornikach sp³oszone ryby odbijaj± siê od ¶cian w czasie ucieczki, co mo¿e spowodowaæ powa¿ne okaleczenia. Istotne jest, aby ka¿da ryba mog³a znale¼æ sobie kryjówkê. Wystrój akwarium charakterystyczny dla biotopu tanganikañskiego - litoral skalny. Ro¶liny nie s± konieczne. W naturalnych warunkach frontozy przebywaj± w ¶rodowiskach skalnych ubogich w ro¶linno¶æ.

Optymalna temperatura wody to 24 - 27 °C. W temperaturze powy¿ej 29 °C ryby mog± zgin±æ! Woda twarda 8 - 25°n, pH 7,3 - 8,8, o bardzo niskiej zawarto¶ci azotanów.

Rozmna¿anie: Frontozy osi±gaj± dojrza³o¶æ p³ciow± ok. 2-3 roku ¿ycia. Samica inkubuje m³ode przez 5-6 tygodni. W tym czasie mo¿e pobieraæ pokarm. M³ode wypuszczone z pyska matki osi±gaj± d³ugo¶æ 1,5 - 2 cm i s± w pe³ni samodzielne.

 


pyszczak lombardzki (Maylandia lombardoi)

 


Ojczyzna: jezioro Niasa (Malawi) w pobli¿u wyspy Mbenji i rafy Nkhomo, oraz opodal Benga. Zamieszkuje strefê przej¶ciow± na g³êboko¶ci od 6 do 30 metrów.

Morfologia: Osi±ga w naturze do 14 cm d³ugo¶ci (samice do 11cm). Dymorfizm p³ciowy: wybarwione samce s± koloru ¿ó³to-pomarañczowego, maj± siedem pionowych jasnofioletowych do jasnoniebieskich pasów na ciele. Na pokrywach skrzelowych wyra¼nie zaznaczone s± fioletowe, po³yskuj±ce ³uski, zreszt± na ca³ym ciele u dominuj±cego samca mo¿na dostrzec jasnofioletowe ³uski. Z wiekiem pojawia siê na czole u samców guz t³uszczowy. Samice bladoniebieskie z ciemnoszarymi lub czarnymi pionowymi pasami (cztery do piêciu, rzadziej siedem

Hodowla: Ryba silnie terytorialna, agresywna, d±¿±ca do dominacji nad innymi gatunkami trzymanymi w akwarium. W wystroju nale¿y uwzglêdniæ groty skalne, pod³o¿e zalecane, jak dla wszystkich pielêgnic z Malawi to drobny piasek. Ro¶liny w takim biotopie praktycznie nie wystêpuj±, kopi±ce ryby i twarda woda nie sprzyjaj± ich utrzymaniu.

Rozmna¿anie: Samica sk³ada od 6 do 75 jaj, w zale¿no¶ci od wieku i kondycji. M³ode wypuszczane s± z pyska matki po oko³o trzech tygodniach. Narybek ma ubarwienie m³odych samic. Wychów nie jest problematyczny. 




pyszczak "maingano" (Melanochromis cyaneorhabdos)

 


Ojczyzna: gatunek endemiczny Jeziora Malawi. Wystêpuje jedynie w skalistych miejscach wybrze¿a pomiêdzy przyl±dkami Mbako i Mbembe, w pobli¿u wyspy Likoma. Czêsto widywany w obszarze strefy przej¶ciowej. ¯yje na g³êboko¶ci od 3 do 20 metrów

Morfologia: Osi±gaj± w naturze do 9 cm d³ugo¶ci (samice do 8cm), w akwariach mog± osi±gaæ nieco wiêksze rozmiary.Dymorfizm p³ciowy s³abo uwidoczniony, p³eæ trudna do odró¿nienia u m³odych osobników.

Hodowla: W akwarium do¶æ agresywna i terytorialna. Utrzymanie haremu sk³adaj±cego siê z wiêcej ni¿ jednego samca wymaga zbiornika o d³ugo¶ci min. 120cm. (W wielogatunkowym nawet 150cm.) W akwarium powinno znajdowaæ siê du¿o kryjówek, szczególnie szczelin w pó³kach skalnych, gdzie schronienie znajduj± s³absze osobniki i inkubuj±ce samice. Jest pyszczakiem wszystko¿ernym. Dominuj±cymi sk³adnikami diety powinny byæ pokarmy ro¶linne – w szczególno¶ci te z du¿± zawarto¶ci± spiruliny. W sk³ad diety trzeba wprowadziæ lekkie pokarmy zwierzêce najlepiej mro¿one lub ¿ywe (mro¿ony solowiec, kryl, wodzieñ czy miêso krewetek oraz ma³¿y). Jako urozmaicenie mo¿na podawaæ pokarmy przeznaczone dla ludzi, m.in. ry¿, kaszê kukurydzian±, kaszê mannê, p³atki owsiane, makaron czy li¶cie sa³aty.

Rozmna¿anie: Wszystkie osobniki maj± identyczne ubarwienie i wykazuj± tendencje do ¿ycia w samotno¶ci. Dochodzi miêdzy nimi do sta³ych utarczek. Do tar³a potrafi± przystêpowaæ ju¿ 5-6 cm samice i oko³o 7 cm samce. Inkubacja trwa od 20 do 30 dni. Tar³o wygl±da typowo dla pyszczaków z grupy „mbuna” – samiec zwabia samicê w swój rewir, którym mo¿e byæ grota, p³aski kamieñ czy wykopany do³ek. Tam kr±¿±c wokó³ siebie na przemian samiec dra¿ni ruchami pyszczka okolice organów p³ciowych samicy a ona podra¿nia ruchami pyska okolice atrapy jajowej samca, stymuluj±c go w ten sposób do wypuszczenia mleczu. Co kilka obrotów samica wypuszcza 1-3 ziaren ikry i natychmiast chwyta je do pyska. Nastêpnie doprowadza do zap³odnienia ikry. Samica w zale¿no¶ci od wieku i wielko¶ci wypuszcza 10-20 m³odych. M³ode s± do¶æ du¿e (0,9 cm – 1,2 cm) i w pierwszych dniach s± kremowe z dwoma czarnymi pasami, niebieskie przeb³yski pojawiaj± siê jedynie na p³etwach. W ci±gu 7-10 dni maluchy staj± siê wiernymi kopiami swoich rodziców. Wychów nie jest problematyczny.


pyszczak rdzawy (Iodotropheus sprengerae)

 


Ojczyzna: gatunek endemiczny Jeziora Malawi, spotykana na g³êboko¶ciach od 1 do 40 m.

Morfologia: D³ugo¶æ do 10 cm. Dymorfizm p³ciowy trudny do rozpoznania ale mo¿liwy, samce po³yskuj± niebieskim kolorem i posiadaj± atrapy jajowe, u samic atrapy wystêpuj± bardzo rzadko i przewa¿nie w ma³ych ilo¶ciach.

Hodowla: - Wymaga zbiornika o d³ugo¶ci najmniej 80cm. Pod³o¿e ¿wirowate. Kryjówki z kamieni i grot skalnych. Rybom nale¿y zapewniæ du¿± ilo¶æ grot skalnych, s³u¿±cych za kryjówki

Rozmna¿anie: - Rozmna¿anie jest bezproblemowe. Ikra sk³adan jest na kamieniach w ilo¶ci 6-8 ziaren. Nastepnie jest brana przez samicê do pyska. Inkubacja m³odych w pysku samicy trwa oko³o 21 dni. Narybek po wypuszczeniu mierzy mniej ni¿ centymert d³ugo¶ci. M³ode s± szybko rosn±. Nale¿y karmiæ drobnym planktonem i larwami komarów. Wa¿ny jest dodatek pokarmu roslinnego w diecie


pyszczak wyd³u¿ony (Pseudotropheus elongatus)

 


Ojczyzna: gatunek endemiczny Jeziora Malawi, przebywa w pobli¿u skalistych brzegów.

Morfologia: ¯wawa, czêsto niezgodna, wyznaczaj±ca rewiry. Osi±ga 10 – 12 cm d³ugo¶ci.

Hodowla: W akwarium mo¿na je trzymaæ w stadzie haremowym (jeden samiec i kilka samic). Mog± przebywaæ z innymi silnymi pielêgnicami, które potrafi± siê obroniæ. Nale¿y do gêbaczy.

Zbiornik                du¿y

Temperatura wody               24 – 27 °C

Twardo¶æ wody     twarda

8 – 25°n

Skala pH               7,3 – 8,8

Rozmna¿anie: Po odbyciu tar³a ikr± i potomstwem opiekuje siê wy³±cznie samica.


pyszczak wysmuk³y (Labeotropheus trewavasae)

 

Ojczyzna: Jezioro Niasa (Malawi)

Morfologia: D³ugo¶æ 8 - 12 cm. Ryba terytorialna.

Hodowla: Wymaga du¿ego zbiornika z licznymi kryjówkami.

Zbiornik                ¶redni lub du¿y

Temperatura wody               24 – 27 °C

Twardo¶æ wody     8 - 25 °n

Skala pH               7,5 – 8,5

Rozmna¿anie: - Labeotropheus. osi±gaj± dojrza³o¶æ p³ciow± miêdzy 9 a 12 miesi±cem ¿ycia. Do tar³a dochodzi najczê¶ciej na kamieniach lub w zakamarkach skalnych. U ryb z tych gatunków mo¿emy obserwowaæ ciekawe zjawisko zap³adniania ikry poza pyskiem samicy. Ikra jest "wypluwana" partiami przez samice na kamieñ, samiec wypuszcza mlecz zap³adniaj±c z³o¿one jajeczka, które nastêpnie ponownie zbiera samica. Taki sposób zap³adniania ze wzglêdu na d³u¿szy czas ekspozycji ikry jest mniej bezpieczny ni¿ tradycyjna metoda spotykana u wiêkszo¶ci pyszczaków. Z³o¿ona ikra jest be¿owa do jasnobr±zowej, wielko¶ci 3 mm. Samica sk³ada od 10 do 60 jaj w zale¿no¶ci od swojego wieku i rozmiarów. Okres inkubacji trwa oko³o 3 tygodni


pyszczak zebra (Maylandia zebra)

 

Ojczyzna: Zamieszkuje litoral skalny jeziora Malawi. Szczególnie du¿e populacje zamieszkuj± regiony Minos Reef. Wystêpuje na g³êboko¶ciach do 20m.

Morfologia: Dorasta do 12cm d³ugo¶ci. Samice nie przekraczaj± zazwyczaj 10cm. Samce s± wiêksze oraz posiadaj± znacznie wiêksz± liczbê pomarañczowych atrap jajowych, które znajduj± siê na p³etwie odbytowej, ogonowej i grzbietowej.

Hodowla: S± to ryby polecane dla pocz±tkuj±cych akwarystów. Minimalna d³ugo¶æ zbiornika dla tego gatunku wynosi 100 cm. W akwarium o d³ugo¶ci 150 cm mo¿na pokusiæ siê na hodowlê 2 samców. Zachowanie Maylandia zebra w du¿ym stopniu zale¿y od warunków w akwarium i ryb w nim mieszkaj±cych. W jednym akwarium mo¿e byæ spokojna i ³agodna, a w innym siaæ postrach w¶ród innych ryb. Wyra¼nie przejawia siê instynkt terytorialny. Czêsto dochodzi do zdominowania s³abszych ryb przez dominuj±cego samca.

Rozmna¿anie: Identyczne jak w przypadku innych pyszczaków z jeziora Malawi. Inkubacja ikry trwa od trzech do czterech tygodni. 



 

pyszczak z³ocisty (Melanochromis auratus)


Ojczyzna: gatunek endemiczny Jeziora Malawi.

Morfologia:    Rozmiar: do 12 cm – samce, samice mniejsze ok. 10 cm.

U doros³ych wyra¼ny dymorfizm p³ciowy. Samiec ma barwê brunatno-czarn±, od oka do nasady p³etwy ogonowej ci±gnie siê jasnoturkusowy pas, podobny wzd³u¿ linii grzbietu. Samica z³oto¿ó³ta, wzd³u¿ krêgos³upa i grzbietu biegn± dwa czarne pasy. M³ode ubarwione, jak samice.

Hodowla: Ta piêknie ubarwiona ryba jest agresywna i terytorialna, potrzebuj±ca du¿o miejsca w akwarium (powy¿ej 150 litrów i 100 cm d³ugo¶ci). Najlepiej trzymaæ je w stadzie w proporcjach od 1:3 do 1:6 (1 samiec, 3 do 6 samic). Bardziej stymuluj±co dzia³a trzymanie kilku samców (nigdy dwóch, gdy¿ wtedy dominuj±cy mo¿e zabiæ zdominowanego) jednak wtedy akwarium musi mieæ co najmniej 150 cm d³ugo¶ci i mnóstwo kryjówek, w których s³absze osobniki bêd± mog³y siê ukryæ. Woda: powinna mieæ odczyn od 7,5-8,7 pH. Temperatura wody od 22-30 °C. Optymalna 27 °C. Ryba polecana dla zaawansowanych akwarystów.

Rozmna¿anie: gdy ryby s± karmione urozmaiconym pokarmem, to czêsto przystêpuj± do tar³a. Ikrê sk³adaj± na p³askim kamieniu lub w do³ku wykopanym przez samca. Najczê¶ciej 20-35 sztuk. M³ode samice przy pierwszym tarle ok. 5 – 10 szt. Samica przetrzymuje jaja w pysku przez 21-30 dni. Po wylêgniêciu rybki maj± od 7 do 10mm d³ugo¶ci. Opieka trwa ok. 5-6 dni. Ma³e karmimy drobnymi oczlikami, solowcami, ¿ó³tkiem jaj i pokarmem ro¶linnym. Wskazane przeniesienie wieczorem samicy do osobnego zbiornika z takimi samymi parametrami (ta sama woda i temperatura), co znacznie zwiêkszy ilo¶æ odchowanego narybku (doros³e osobniki czêsto po¿eraj± m³odzie¿). Samice nale¿y przenosiæ w naczyniu z wod±.

 

pyszczak ¿ó³ty, p. cytrynowy (Labidochromis caeruleus)



Ojczyzna: Gatunek endemiczny pó³nocno-zachodniej czê¶ci Jeziora Malawi w Afryce, pomiêdzy Chirombo Point i Charo, oraz w zachodniej czê¶ci jeziora pomiêdzy przyl±dkiem Kaizer (Tanzania) a Londo (Mozambik). Wystêpuje w litoralu skalistym na g³êboko¶ciach poni¿ej 10 m (przewa¿nie 25 m). To rekordowa g³êboko¶æ dla gatunków z rodzaju Labidochromis.

Morfologia: Dorasta do oko³o, a nawet 10 cm d³ugo¶ci, a osi±ga ten rozmiar po 1,5–2 latach.

Dymorfizm p³ciowy: Dopiero u sze¶ciomiesiêcznych osobników tego gatunku mo¿liwe staje siê rozró¿nienie p³ci, w przypadku m³odszych ryb odró¿nienie samca od samicy mo¿e stanowiæ du¿y problem, nawet dla do¶wiadczonego hodowcy. Samce s± wiêksze od samic, maj± te¿ 3 p³etwy intensywnie zabarwione na czarno: grzbietow±, brzuszn± i odbytow±, podczas, gdy u samic kolor jest mniej intensywny i jakby poprowadzony cieñsz± kresk±.

Hodowla: S± to jedne z naj³agodniejszych pielêgnic z grupy Mbuna. Pomimo tego, jak ka¿da pielêgnica jest to ryba terytorialna, bêdzie zawziêcie broni³a swojego rewiru przed innymi rybami. W hodowli nie sprawiaj± problemów. S± to ryby polecane dla pocz±tkuj±cych malawistów. Zalecana minimalna wielko¶æ akwarium dla kilku osobników to 80 cm d³ugo¶ci i 120 l pojemno¶ci. Je¶li pyszczaki ¿ó³te maj± przebywaæ w jednym zbiorniku razem z innymi pielêgnicami to minimalna d³ugo¶æ akwarium powinna wynosiæ 120 cm.

Rozmna¿anie: Labidochromis caeruleus jest ryb±, która bardzo wcze¶nie dojrzewa p³ciowo. Czêsto ryby ju¿ w wieku 9–10 miesiêcy zaczynaj± podchodziæ do pierwszych prób tar³a. Samice s± raczej dobrymi matkami – troskliwie opiekuj± siê ikr±, czêsto ju¿ podczas swojego pierwszego tar³a. Inkubacja trwa zazwyczaj 19–22 dni. Samica bierze z³o¿on± ikrê do pyska i opiekuje siê ni±, a¿ do wylêgu m³odych. M³ode po opuszczeniu pyska matki s± ju¿ w pe³ni ukszta³towane i gotowe do samodzielnego ¿ycia.




ziemiojad brazylijski (Geophagus brasiliensis)

 


Ojczyzna: Ziemiojad brazylijski ¿yje u wybrze¿y Oceanu Atlantyckiego na wysoko¶ci Brazylii.

Morfologia: Ziemiojad b

Wygenerowano w sekund: 0.00
1,911,295 unikalne wizyty