D³ugo¶æ

D³. cia³a: 9-15 cm, d³. ogona: 9-13 cm

Masa

150-350 g

D³ugo¶æ ¿ycia

Na wolno¶ci 1-4 lata, w klatce 5-9 lat.

Opis

Koszatniczki -s± wyj±tkowo ruchliwymi i zwinnymi stworzeniami. Potrzebuj± du¿ej przestrzeni w klatce, a tak¿e spacerów pod opiek± hodowcy poza ni±. Nale¿y uwa¿aæ, bo jako do¶æ szybkie i sprytne zwierzaki, mog± z ³atwo¶ci± nam uciec.

S± bardzo towarzyskie, zarówno w stosunku do innych przedstawicieli swojego gatunku, jak równie¿ do ludzi. Uwielbiaj±, gdy siê je g³aszcze i drapie za uszkiem. Po oswojeniu ochoczo wskakuj± na d³oñ w³a¶ciciela.

Nale¿y pamiêtaæ o nie ³apaniu koszatniczki „z góry”. Zwierzê reaguje wtedy na osobê jak na drapie¿nika.

W ¶rodowisku naturalnym prowadz± stadny tryb ¿ycia. Wspólnie buduj± skomplikowane systemy norek, które nastêpnie zamieszkuj±. Komunikuj± siê z sob± za pomoc± szeregu d¼wiêków, wyra¿aj±c swoje nastroje i emocje.

Sier¶æ

Futerko koszatniczki jest miêkkie i puszyste, z twardym „pêdzlem” na ogonie.

Barwa sier¶ci

Koszatniczki maj± jednolite, br±zowe umaszczenie przechodz±ce w szaro¶æ. Na brzuszku futerko jest kremowo-br±zowe, ja¶niejsze dooko³a oczu. Umaszczenie brzuszka zim± jest ja¶niejsze ni¿ latem.

Piêlêgnacja

Koszatniczki same dbaj± o higienê, w tym o czysto¶æ futerka oraz pazurków. Nie k±piemy ich zatem w wodzie ani nie czeszemy. Wody unikamy w szczególno¶ci dlatego, by chroniæ koszatniczkê przed przeziêbieniem. Warto natomiast zapewniæ im mo¿liwo¶æ k±pieli w specjalnym piasku dla gryzoni stale lub chocia¿ 3-4 razy w tygodniu.

Futerko koszatniczek przejmuje zapachy z otoczenia, mo¿emy zatem zaopatrzyæ siê w pachn±cy ¿wirek. Odpowiedni± d³ugo¶æ pazurków zapewnia koszatniczkom wspinanie siê po konarach i bieganie po szorstkim pod³o¿u. Nie czy¶cimy im równie¿ sami uszu.  Mo¿emy przemywaæ oczy roztworem rumianku, gdy w k±cikach gromadz± siê nieczysto¶ci.

Raz na 1-3 tygodnie nale¿y dok³adnie obejrzeæ swoj± koszatniczkê – czy nie ma ¿adnych zadrapañ, zgrubieñ, ³ysych miejsc. Kontrolujemy tak¿e stan uszu, oczu i zêbów.

Wa¿ne jest dbanie o porz±dek w klatce. Raz na tydzieñ nale¿y wyczy¶ciæ j± strumieniem gor±cej wody i zmieniæ wy¶ció³kê. Poide³ko i miskê z jedzeniem nale¿y czy¶ciæ czê¶ciej.

¯ywienie

Koszatniczki s± herbiworami, czyli ¿ywi± siê traw±, li¶æmi i nasionami. Ich podstawowe po¿ywienie to suchy pokarm, który mo¿na kupiæ w postaci specjalnej karmy dla koszatniczek. Ponadto mo¿emy ich dietê uzupe³niaæ zbo¿ami, kukurydz±, ziarnami s³onecznika i dyni, marchewk±, pietruszk±, surowym ziemniakiem, orzeszkami, traw±, sianem, zestawem zió³ i ga³±zkami drzew np. brzozy, gruszy i wierzby.

Pamiêtajmy o ca³kowitym unikaniu pokarmów zawieraj±cych cukier, gdy¿ organizm koszatniczek nie potrafi sobie poradziæ z jego wiêksz± ilo¶ci±. Pokarm nale¿y podawaæ w odpornych na gryzienie miskach: metalowych, porcelanowych.

Koszatniczki s± ka³o¿erne, ze zjadanych w³asnych odchodów pozyskuj± w³a¶ciwo¶ci od¿ywcze. Gryzonie te potrzebuj± codziennie ¶wie¿ej wody do picia, przegotowanej lub mineralnej, podanej koniecznie w poide³ku z metalow± rurk±. Warto umie¶ciæ w klatce kostkê mineralno-wapienn±, dziêki gryzieniu której koszatniczka wzmocni uzêbienie. 

Rozmna¿anie

Ciê¿ko jest rozró¿niæ p³eæ koszatniczek, gdy¿ zarówno samiec, jak i samica maj± cewkê moczow±. Ró¿ni± siê kszta³tem cewki oraz odleg³o¶ci± pomiêdzy cewk± a odbytem. U doros³ych samic odleg³o¶æ ta wynosi 2-3 mm, u samców 5-6 mm. Cewka samca jest bardziej zaokr±glona. Zdolno¶æ do rozrodu koszatniczki osi±gaj± po oko³o 6 tygodniach. Podczas godów samiec i samica piszcz± do siebie i machaj± ogonkami. Po zap³odnieniu samiec wydaje bardzo g³o¶ne, charakterystyczne d¼wiêki przez d³u¿szy czas, nawet przez godzinê. Ci±¿a trwa oko³o 3 miesi±ce. W jednym miocie rodzi siê 1-12 m³odych, najczê¶ciej oko³o 5 koszy. Koszatniczki rodz± siê okryte meszkiem i z lekko otwartymi oczami. Samice mieszkaj±ce w tej samej norce troszcz± siê o m³ode pozosta³ych. Laktacja trwa 3-5 tygodni.

Warunki hodowli

Koszatniczki potrzebuj± du¿o przestrzeni, dlatego klatka powinna byæ jak najwiêksza, najlepiej piêtrowa. Wybieramy klatkê z metalowymi prêtami, pozbawion± plastikowych elementów (za wyj±tkiem dna).

W klatce powinny siê znale¼æ miseczka na jedzenie, poide³ko z metalow± rurk±, karuzela oraz drewniany domek, który pos³u¿y za kryjówkê. Dno powinno byæ wy³o¿one specjalnym granulatem lub ewentualnie trocinami. 

Wskazane s± wszelkie dodatki, które umil± naszej koszatniczce czas – hu¶tawki, ga³±zki drzew, chusteczki higieniczne i w³ochate materia³y, maskotki.

Koszatniczki nie przepadaj± za wysok± temperatur±, klatkê trzymamy w temperaturze oko³o 20 st. C.

 Niepokoj±ce objawy, z którymi koniecznie trzeba siê zg³osiæ do lekarza weterynarii to:

  brak apetytu lub nie jedzenie twardego pokarmu,

  nadmierne ¶linienie siê,

  chudniêcie,

  brak bobków, ich mniejsza ilo¶æ,

  biegunka,

  ¶wi±d,

  strupki i ranki,

  wy³ysienia,

  apatia,

  inne.